Πολλές φορές οι δεσμοί μας, μας εξωθούν στα άκρα και μας κάνουν να φερόμαστε με τρόπους που φαντάζουν πρωτόγνωροι, άγνωστοι και αντίθετοι με το χαρακτήρα και την ιδιοσυγκρασία μας. Άλλες φορές, απλώς ανασύρουν κομμάτια μας τα οποία νομίζαμε πως είχαμε «θεραπεύσει» αποτελεσματικά. Όπως και να έχει, οι δυσκολίες πάντα μας βάζουν κάτω από το μικροσκόπιο και μεγεθύνουν όλα όσα δεν θέλουμε να αποκαλύψουμε στους άλλους, αλλά ούτε και στον εαυτό μας. Ζήλια, εγωισμός, οργή, μίσος και άλλα σκοτεινά χαρακτηριστικά ξεπηδούν και παίρνουν τα ηνία της ζωής και των πράξεών μας.
Και έτσι συνήθως βρίσκουμε τη λύτρωση με το να απομακρυνόμαστε από την πηγή του κακού για να γλυτώσουμε από όλα τα άσχημα πράγματα που μας ανάγκασε να κάνουμε. Και ενώ δεν έχω καμία αμφιβολία πως ορισμένοι άνθρωποι απλά αποτυγχάνουν να μας βγάλουν τον καλό μας εαυτό, λόγω ενδεχομένως των δικών τους προβλημάτων, πρέπει δυστυχώς να παραδεχτούμε πως κανένας ουσιαστικά δεν μας ανάγκασε να πράξουμε καθ’ οποιοδήποτε τρόπο. Δυστυχώς οι δαίμονές μας είναι αποκλειστικά δικοί μας…απλά πολλές φορές τυγχάνει να συναντάμε άτομα που τους ξυπνούν. Και όσο οδυνηρό και παράδοξο και να ακούγεται, εν μέρει αυτά τα άτομα μας κάνουν τη χάρη να μας επισημάνουν πως οι «βάρβαροι» είμαστε εμείς…Και όπως λέει και ο Καβάφης, «Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους. Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις»…ελλείψει βαρβάρων λοιπόν, αντιμετωπίστε τον εαυτό σας…
Βασίλης Αντωνάς