Οι περισσότεροι από εμάς, πιστεύουμε πως ο φόβος είναι ένα συναίσθημα, μία συνειδητή αντίδραση σε στιγμές, γεγονότα και διλήμματα. Ο φόβος όμως είναι κάτι πολύ μεγαλύτερο και αν και εξυπηρετεί στην επιβίωση και αυτοπροστασία μας, ταυτόχρονα επηρεάζει την πορεία της ζωής μας σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από ό,τι φανταζόμαστε.
Καταρχάς, χρήσιμο είναι να αντιληφθούμε πως ο φόβος εκφράζεται στο πλαίσιο μίας ευρύτατης κλίμακας που μπορεί να ξεκινάει από τον στιγμιαίο τρόμο που κατακλύζει το κορμί μας μπροστά από έναν ορατό, άμεσο και φυσικό κίνδυνο (ένα ατύχημα για παράδειγμα), και να φτάνει μέχρι μία φοβική στάση ζωής, η οποία διακριτικά, αργά, σταθερά και ενδεχομένως υποσυνείδητα μπορεί να καθορίσει τις περισσότερες και σημαντικότερες επιλογές στη ζωή μας: Από την επαγγελματική και ερωτική πορεία μέχρι τη γεωγραφική και οικογενειακή κατάληξη.
Μία φοβική στάση ζωής, είναι ενδεχομένως ο μεγαλύτερος περιορισμός στον οποίο κάποιος μπορεί να εγκλωβιστεί. Η εξίσωση που παράγει η ψυχή είναι τόσο απλή όσο και δαιμονική: Να φροντίσουμε για την επιβίωσή μας, κάνοντας πάντα επιλογές που περιορίζουν τις πιθανότητες απώλειας και διασφαλίζουν την ομαλή πορεία των πραγμάτων. Εύκολα γίνεται αντιληπτό, πως αυτού του είδους η προσέγγιση, υπαγορεύεται από τις φοβίες μας και όχι τις επιθυμίες μας• και κάπου εκεί δημιουργείται ένα ερώτημα, που ίσως αξίζει να προηγείται των επιλογών μας: Κάνω αυτό που πραγματικά θέλω, ή αυτό που με τρομάζει λιγότερο;
Κάποιοι ίσως επιλέξουν να αποφύγουν τέτοιου είδους ερωτήματα, είτε επειδή έχουν συμβιβαστεί είτε επειδή αισθάνονται πως είναι πλέον πολύ αργά για να αλλάξουν οτιδήποτε. Για όσους δεν ανήκουν στις παραπάνω κατηγορίες, μία περαιτέρω εξερεύνηση και ενδεχομένως αναπλαισίωση της στάσης τους, να αποβεί απελευθερωτική, λυτρωτική κα αναζωογονητική• γιατί ποτέ δεν είναι αργά να κοιτάξουμε τη ζωή στα μάτια και να διεκδικήσουμε αυτό που πραγματικά θέλουμε και όχι αυτό που μας τρομάζει λιγότερο.
Βασίλης Αντωνάς