Με απορία παρακολουθώ τα τελευταία χρόνια την εξέλιξη της Ελληνικής, της νεοελληνικής κοινωνίας. Παρακολουθώ τους διάφορους κουκουλοφόρους να σπάνε και να καταστρέφουν τις περιουσίες μας και τις δυνάμεις καταστολής να το επιτρέπουν αυτό για ώρες ολόκληρες• παρακολουθώ τους δημόσιους καρεκλοκένταυρους ακλόνητους στη θέση τους, να πληρώνονται από εμάς και σε αντάλλαγμα να μας φέρονται σα σκουπίδια σε εφορίες, νοσοκομεία, υπουργεία και άλλους δημόσιους οργανισμούς• παρακολουθώ την αποδυνάμωση της Εθνικής κυριαρχίας στρατιωτικά και διπλωματικά και τους προκλητικούς γείτονές μας από βορρά και ανατολή να μας υπονομεύουν με τις ευλογίες της διεθνούς κοινότητας• παρακολουθώ τα δύο κόμματα εξουσίας να μπαινοβγαίνουν στο Μαξίμου με την ψήφο μας και εμείς να αναρωτιόμαστε πως αυτό είναι μετά από 30 χρόνια ασυδοσίας ακόμα δυνατόν.

Παρακολουθώ Ελληνικές σημαίες να καίγονται, άτυχους μα ασήμαντους νεαρούς να ηρωποιούνται, πανό στην Ακρόπολη να προβάλλονται στα διεθνή ΜΜΕ, ατιμώρητα σκάνδαλα και κλοπές, καταδίκη σε θάνατο με πυρπόληση επειδή κάποιοι διάλεξαν να εργαστούν, την εξιδανίκευση της τεμπελιάς και την αναβάθμιση του συνδικαλισμού και της αποχής από την εργασία σε τρόπο ζωής, χλευασμό ειρωνική διάθεση για τις δυνάμεις που διατηρούν εσωτερικά και εξωτερικά την ασφάλειά μας, όπως ο στρατός και η αστυνομία, υποτίμηση, καταδίωξη, οποιασδήποτε παραδοσιακής αξίας, όπως η οικογένεια και κρυφή ντροπή, φίμωτρο και δημόσιο δικαστήριο για όποιον τολμά να αγαπά και να πονά για την πατρίδα.

Με άλλα λόγια, οι κυρίαρχοι του παιχνιδιού, οι “in”, οι “cool”, οι “υπεράνω”, είναι πλέον οι νεοφιλελεύθεροι νεοέλληνες, μηδενιστές, άθεοι, αναρχικοί, άνευ ιδεολογίας, χωρίς εθνική συνείδηση, υποκινούμενοι από ατομικισμό, με γνώμονα το βόλεμα, την ανούσια διαμαρτυρία, το τέλος του Ελληνισμού και κρυμμένοι πίσω από ένα σκοτεινό πέπλο που κοροϊδεύοντας ο ένας τον άλλον, βολικά μέχρι τώρα ονομάζαμε δημοκρατία και ελευθερία.

Τώρα βέβαια για πια δημοκρατία μιλάμε όταν πριν μερικές μέρες στελέχη κομμάτων που τόλμησαν να διαφωνήσουν με τη κομματική γραμμή διεγράφησαν, όταν φοβόμαστε πλέον να κυκλοφορήσουμε στο κέντρο της πόλης μας και όταν αναγκαζόμαστε τώρα να αποπληρώσουμε τα χρέη που άλλοι καταχράστηκαν, εν μέσω παγκόσμιας κατακραυγής, όταν ντρεπόμαστε να πούμε πως αγαπάμε τη χώρα μας όχι μόνο εκτός αλλά και εντός των τειχών, αυτό είναι μια άλλη ιστορία.
Δε θα γράψω άλλο…νιώθω πως θα υποτιμήσω τη νοημοσύνη μας με έναν αποφθεγματικό καταληκτικό επίλογο. Ο καθένας ας πράξει κατά πως νομίζει πια και κατά πως προστάζει η συνείδηση του.

Βασίλης Αντωνάς

(Πίνακας)
Young Greek Defending his Wounded Father
(1827)
This oil painting by Ary Scheffer presents, upon the stage of history, a Greek youth who acquires a sense of duty and becomes a man in the hour of battle, as his wounded father dies. In this composition, the artist alludes to Greece’s ancient past, which the fighting Greeks are defending.